Revolutionary Zanzibar
Blijf op de hoogte en volg Ester
12 Januari 2014 | Tanzania, Zanzibar
Het is klokslag 12 uur, ik schrik wakker en denk Zanzibar wordt gebombardeerd. In totale paniek spring ik uit mijn bed en denk ik dit is het einde. Totdat het verstand het overneemt en er een stemmetje in mijn hoofd mij gerust stelt. Ester, hier was je voor gewaarschuwd…
Precies 50 jaar geleden, op 12 januari 1964 veroverde John Okello met zo’n kleine 1000 mensen het hele eiland. Er vond een etnisch bloedbad plaats, Okello gaf de opdracht Arabieren te vermoorden, maar omdat klasse en herkomst deels overlapten, raakte dit niet alleen de heersende Arabische elite en hun partijen, maar ook de bevolking. Met als gevolg dat er tussen de 5000 en 20.000 mensen stierven.
De revolutie, die relatief onbekend is, moet vannacht bij vele mensen opnieuw zijn beleefd. Een nagebootst bombardement van ongeveer 20 minuten lijkt mij een verschikking, denkende aan alle bewoners hier die geliefden en familie zijn verloren.
Ondertussen sta ik buiten te luisteren naar het geweld. Het maakt me klein, tegelijker tijd ook bang en ik realiseer me dat ik me gelukkig mag prijzen dat deze geluiden compleet onbekend voor mij zijn.
Zojuist komt mijn huisbaas langs, en we praten.. praten over deze dag.. Hij verteld over hoe ze zijn vader zochten, maar dat die gelukkig op huwelijksreis was.. hoe zijn oom deze dag niet kan zien als een mooie dag, omdat zijn vrouw werd vermoord..
Anderen vieren vandaag, want het sultanaat was verslagen..
Een nieuwe periode brak aan voor Zanzibar zo vormden ze in April samen met Tanganyika Tanzania.
Ik lees op het internet, dat de Zanzibar Revolutie, samen met de Algerijnse Revolutie en de Mau Mau opstand tot de belangrijkste gebeurtenissen behoort in de moderne geschiedenis van Afrika.
Ik werd er ongevraagd onderdeel van vannacht en kon na een half uurtje weer rustig in mijn bedje kruipen en verder slapen, dat was 50 jaar geleden wel anders… realiseer ik mij..
Precies 50 jaar geleden, op 12 januari 1964 veroverde John Okello met zo’n kleine 1000 mensen het hele eiland. Er vond een etnisch bloedbad plaats, Okello gaf de opdracht Arabieren te vermoorden, maar omdat klasse en herkomst deels overlapten, raakte dit niet alleen de heersende Arabische elite en hun partijen, maar ook de bevolking. Met als gevolg dat er tussen de 5000 en 20.000 mensen stierven.
De revolutie, die relatief onbekend is, moet vannacht bij vele mensen opnieuw zijn beleefd. Een nagebootst bombardement van ongeveer 20 minuten lijkt mij een verschikking, denkende aan alle bewoners hier die geliefden en familie zijn verloren.
Ondertussen sta ik buiten te luisteren naar het geweld. Het maakt me klein, tegelijker tijd ook bang en ik realiseer me dat ik me gelukkig mag prijzen dat deze geluiden compleet onbekend voor mij zijn.
Zojuist komt mijn huisbaas langs, en we praten.. praten over deze dag.. Hij verteld over hoe ze zijn vader zochten, maar dat die gelukkig op huwelijksreis was.. hoe zijn oom deze dag niet kan zien als een mooie dag, omdat zijn vrouw werd vermoord..
Anderen vieren vandaag, want het sultanaat was verslagen..
Een nieuwe periode brak aan voor Zanzibar zo vormden ze in April samen met Tanganyika Tanzania.
Ik lees op het internet, dat de Zanzibar Revolutie, samen met de Algerijnse Revolutie en de Mau Mau opstand tot de belangrijkste gebeurtenissen behoort in de moderne geschiedenis van Afrika.
Ik werd er ongevraagd onderdeel van vannacht en kon na een half uurtje weer rustig in mijn bedje kruipen en verder slapen, dat was 50 jaar geleden wel anders… realiseer ik mij..
-
12 Januari 2014 - 11:27
Mik:
Hoi Ester,
wat word je dan op de feiten gedrukt he, dat je je dan heel gelukkig mag prijzen, niet in oorlogsgebied woont. Ik kan me voorstellen dat dat op deze manier dubbel en dwars binnenkomt! Zo zijn er nog zoveeel plaatsen waar mensen dit iedere dag mee moeten maken. Nederland alweer bijna 70 jaar, we moeten daar maar weer ons heel bewust van zijn. Lieverd, ga je goed, dikke kus. -
12 Januari 2014 - 15:10
Ria:
Goed dat je de geschiedenis van nog niet eens zo lang geleden ook door bewoners, de huisbaas hoort. Zo blijft het niet alleen bij een bombardement, maar snap je de impact. Ik zat gisterenavond naar het slot van een driedelige Duitse serie te kijken: Unsere Mutter, unsere Vater; ook van een oorlog met verschrikkelijke afloop voor de 5 vrienden in de serie.
Tot over een aantal weken, ik verheug me erop.
Groetjes, Ria -
12 Januari 2014 - 16:39
Marleen:
Heavy shit Esje! Ook dit soort momenten horen bij het wonen in Afrika. Gelukkig is het een herdenking en niet de echte wereld op dit moment, maar je hebt gelijk...wij mogen ons allemaal gelukkig prijzen dat soort geluiden niet te herkennen. Dikke kus lieverd -
12 Januari 2014 - 18:52
Riky:
hoi Ester Heftig, we hebben het erover hoe het was. maar realiseren ons niet dat dit pas 50 jaar geleden is. en met zoveel geweld. Maau Maau is meer bekend voor ons. Gelukkig is het nu weer rustig voor jou.
liefs en kus riky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
